Nauka tańca indyjskiego (hinduskiego) i Bollywood

Bharatanatyam to klasyczny taniec indyjski znany od 4000 lat (najstarsza forma tańca jaka przetrwała w niezmienionej postaci do czasów współczesnych – przeniesiony ze świątyń na estradę dopiero w XX wieku). Charakterystyczny dla południowych Indii taniec Nadu – opowiada historie z Mahabharaty i Ramayany, starych epopei indyjskich. Charakterystyczna jest trójwymiarowość tego tańca – część Nrtta estetyczno-techniczna: szybkie wystukiwanie stopami rytmu i część Nrtya narracyjna: gestykulacja i mimika twarzy oraz Natya przypominająca spektakl teatralny, w którym bierze udział większa grupa tancerzy. Tancerze najczęściej ilustrują gestami śpiewane teksty poetyckie. Taniec ten jest rodzajem Jogi, która jest połączeniem fizycznej energii i duchowej siły.

Taniec Bollywood powstał na potrzeby największej kinematografii na świecie,  na bazie rozwiązań choreograficznych tradycyjnych tańców indyjskich. Jest mieszaniną nowoczesnych stylów tanecznych, propagowanych głównie w 2 połowie XX wieku. Jest oparty na izolacjach poszczególnych części ciała, uruchamianych w różnych rytmach i w różnych tempach w tym samym czasie.